یک آدم خاطره‌باز مثل من، همه‌اش در گذشته سیر می‌کند.
انگار نه انگار که حال و آینده‌ای هم هست.
یادش بخیر آن سال‌ها که شیرینی عید پاپیون بود و زبان، من عاشق پاپیون بودم و هستم.
این شیرینی‌های فینگیلی جدید را دوست ندارم، با آن قیافه‌های مضحک‌شان.
عید مال بچه‌هاست، که خوش باشند و دنبال هم بدوند و لباس نو بپوشند.
پارسال که همه‌اش حرف سهمیه‌بندی بنزین بود و امسال هم که...
فردا هم تولد کرکس پیر وبلاگستان است، یک دوست خوب و قدیمی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر