۱۳۹۰ تیر ۲, پنجشنبه

یه نیمکت تنها


روی نیمکتی کنار هم، ساعت‌ها بین واژه‌هایی که‌ گاه شاکی و عاصی‌اند،‌ گاه مسخره و سرخوشانه و‌ گاه به اتنها نمی‌رسند...
بی هیچ نگاهی به آینده، حال میزبان سکوت ماست.
و پک‌های‌ گاه و بی‌گاه‌اش...
دو تبر 90
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)