به نظرم نصف بیشتر زندگی ما آدمهای این خاک در انتظار میگذرد. یعنی انقد در مسیر زندگی و کار درس چاله و چوله و خوان هست که نصف عمرمان به چه خواهد شد میگذرد، بعد هم که شد و رسیدیم یک بامبول جدید.
دلم خواسته آتش بس ۲ و آرایش غلیظ را ببینم که هنوز نشده.
اوایل تابستان میتوانستم یک نفس چارتار گوش کنم ولی حالا حتی یه دقیقهاش هم انرژی از من میگیرد که توانش را ندارم.
۱۰ روز دیگر تا آمدن جواب مانده و سعی میکنم آرام باشم و صبور.
واقعیتش ته دلم به مثبت بودن این قضیه اطمینان کامل دارد، یک آرامش غریب همراهم شده که از خودم انتظارش را نداشتم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر