به نظرم این قضایا مال فقط به درد قصهها و فیلمهای عاشقانه و رمانیک میخورد نه زندگی واقعی.
یله طرف آدم هر چقدر هم خوب باش، هر چقدر هم عالی باشد، هر چقدر هم بیلنگه باشد و تنها کسی باشد که از سقف سوراخ شده آسمان با درحان متعالی اخلاقی و انسانی افتاده باشد پایین باز هم انسان است و نمیتواند عاری از اشتباه و الخ باشد.
سنگ هم تحت تاثیر شرایط اب و هوایی متفاوت ممکن است ترک بخورد اصلن خرد شود... انسان که جای خود دارد.
نتیجه اینکه زود احساساتی نشوید و همه رازها و مخفی گاههای خودتان را روی دایره نریزید... همیشه یک جای مخفی و دنج برای خودتان نگهدارید... یگ جا که وقتی دلتان گرفت، زخمی شدید و داشتید درد میکشیدید برید آنجا و عریان شوید... بنویسید، هوار بکشید فحش بدهید تا سبک شوید، آرام شوید... خودتان را خوب کنید و بعد از دنج گاهتان بیاید بین آدمها.
كاش ياد بگيرم. نكته كاملا درستي اشاره كردي
پاسخحذف